Kisah Ringkas Abu Talhah al-Ansariy

Kisah Ringkas Abu Talhah al-Ansariy

 

Abu Talhah al-Ansariy (nama sebenarnya ialah Zaid bin Sahl) adalah salah seorang sahabat besar Rasulullah SAW daripada golongan Ansar. Beliau dari suku Bani Najjar di Madinah. Beliau terkenal sebagai seorang sahabat yang kuat imannya, pemurah, berani, serta memiliki hubungan yang sangat istimewa dengan Baginda SAW.

 

Ambo memula dengar nama Abu Talhah bila jumpa hadis tentang telaga Bairuha’. Kisah tu masyhur. Kisah ni ada dalam kitab2 hadis seperti Riyad al-Salihin. Bukhari juga ada menyebut kisah ni

 

Abu Talhah memiliki sebuah kebun tamar bernama Bairuha’, antara kebun terbaik di Madinah. Kat dalam kebun ni ada sebuah telaga dan  Nabi SAW selalu minum air dari telaga ni.

 

Apabila turun ayat “Kamu tidak akan mencapai kebaikan sehingga kamu membelanjakan sebahagian harta yang kamu cintai” (ayat 92 Ali ‘Imran), Abu Talhah segera berjumpa Rasulullah SAW dan menyatakan bahawa hartanya yang paling dicintai ialah kebun tersebut, lalu beliau menyedekahkannya kerana mencari keredaan Allah. Rasulullah SAW memuji sedekah itu sebagai harta yang sangat diberkati dan menyarankan agar ia diagihkan kepada kaum kerabatnya.

 

Mengikut cerita daripada kawan2 yang selalu ke Mekah, kawasan ini dahulu ditutup dengan karpet. Sekarang dibiarkan terbuka gitu je. Area ni dekat dengan pintu bernombor 22 (ambo dah lupa nama pintu, rasanya bab al-Malik Fahd atau Aziz). Terletak di antara rak kasut 1421 dan 1422 dan ditandakan dengan symbol bulat. So kat situlah khabarnya lokasi asal telaga Bairuha’

 

Kisah perkahwinannya dengan Ummu Sulaim agak menarik. Pada asalnya Abu Talhah masih belum beriman. Beliau telah meminang Ummu Sulaim binti Milhan, seorang wanita beriman yang sangat teguh pendiriannya. Ummu Sulaim dengan penuh hikmah berkata bahawa mahar yang beliau inginkan hanyalah Syahadah, bukannya harta atau emas permata. Lalu tersentuh dengan keindahan prinsip dan keimanan itu, Abu Talhah memeluk Islam dan pinangannya diterima. Para ulama menyifatkan peristiwa ini sebagai antara mahar paling mulia dalam sejarah, kerana masuk Islam adalah pemberian terbaik bagi seorang lelaki.

 

Setelah memeluk Islam, Abu Talhah menjadi antara sahabat yang paling komited dalam mempertahankan Rasulullah SAW. Dalam Perang Uhud, beliau berdiri di hadapan Baginda, menjadikan tubuhnya sebagai perisai mempertahankan Rasulullah SAW ketika perang berkecamuk

 

Selain itu, Abu Talhah dikenali sebagai seorang yang sangat rajin beribadah. Beliau sering berpuasa, menghidupkan malam, dan tekun mempelajari hadis. Beliau turut menyertai banyak ekspedisi ketenteraan

 

Pada usia yang sudah lanjut, Abu Talhah masih bersemangat untuk berjihad. Diriwayatkan bahawa beliau meninggal dunia dalam sebuah pelayaran jihad di laut pada zaman pemerintahan Khalifah ‘Uthman. Para sahabat menunggu sembilan hari sebelum berjaya mengebumikannya kerana kapal belum menemui daratan, tetapi jasadnya tetap terpelihara tanpa rosak, sebagai tanda kemuliaan Allah kepada hambaNya yang soleh.

 

Abu Talhah tak pernah miss untuk keluar Jihad. Suatu ketika pada masa pemerintahan Khalifah Uthman, Abu Talhah masa tu dah tua. Beliau dok bersiap memperlengkapkan barangannya nak keluar berjihad. Anak-anaknya menegur ayahnya dan meminta beliau berehat kerana selama ni beliau dah banyak berjuang. Kata mereka biarlah kami pula yang pergi berjihad bagi pihak ayah. Abu Talhah menjawab dengan membacakan Firman Aallah yang bermaksud pergilah berjihad samada kamu dalam keadaan ringan atau pun berat (mafhum ringkas dari ayat 41 al-Tawbah). Katanya lagi “Aku ingin melaksanakan kedua-dua perintah Allah samada ketika aku kuat (ringan) atau pun lemah (berat).” Nak citer kuatnya semangat seorang sahabat nak menegakkan Islam

 

Biografi Abu Talhah mengajarkan bahawa iman bukan sekadar pengakuan, tetapi perubahan hidup yang total. Keberanian, pengorbanan, keikhlasan, dan kecintaan mendalam terhadap sunnah Nabi SAW. Semoga Allah merahmati beliau dan menjadikan kehidupannya iktibar bagi kita.

 

3 Kisah Yang Membuatkan Ambo Termenung

 SEMBANG-SEMBANG SANTAI

 

3 Kisah Yang Membuatkan Ambo Termenung

 

Kisah 1

Khabarnya dulu ada seorang mufti negeri yang sentiasa menjadi rujukan massa. Pada masa tu, beliau sering dijemput dalam slot2 seperti soal jawab agama di radio atau tv.

 

Sebelum dilantik mufti, beliau merupakan seorang imam dan menyampaikan kuliah maghrib di sebuah surau kecil. Surau tu khabarnya jemaah tak ramai. Ada la 7 8 orang. Penduduk kat kampung tu pun mmg dah tak ramai. Apabila beliau dilantik menjadi mufti kejaraan, beliau tetap hadir menyampaikan kuliah magrib di surau kecil tu walaupun ahli Jemaah yang hadir boleh dibilang dengan jari

 

Kalau nak dikira dengan status dan jawatan beliau, beliau dah tak perlu lagi hadir ke surau berkenaan. Boleh jer arahkan mana2 pegawai atau ustaz lain berkuliah gantikan tempatnya. Dalam masa yang sama, beliau boleh jer hadir ke masjid besar yang lebih ramai ahli Jemaahnya. Namun beliau tetap menyampaikan kuliah seperti biasa walau dah berstatus mufti

 

 

Kisah 2

Guru kami Poksu Weil selalu menyebut frasa memukat dan menjala. Seingat ambo, pernah sekali Poksu Weil menjelaskan kenapa beliau hanya mengajar di Pondok Sungai Durian (PSD). Beliau jarang sekali keluar berceramah di tempat lain selain daripada Masjid al-Rahman PSD. Ada juga sesekali tapi mmg jarang. Beliau stay mengajar kat PSD je

Poksu Weil pernah sebut bahawa beliau hanya ingin memukat (menahan pukat). Beliau tidak mahu menjala. Lagak orang menahan pukat samada merintangi arus atau menyusuri arus, kalau ada ikan yang melanggar pukat, kenalah. Berhasillah pukat yang ditahan.

 

Kalau xde ikan, hampalah. Tak dapat apa-apa bahkan mungkin dapat sampah atau kayu hanyut jer. Ada juga kekadang sampah yang lekat lebih banyak daripada hasil yang diperoleh. Tapi begitulah resam orang yang memukat

 

Lagak orang menjala, sanggup keluar mencari lubuk ikan walaupun jauh di pedalaman. Bahkan ada yang siap bawa khemah dan beras, tinggal di ulu legeh sehari dua mencari lubuk ikan. Di mana lubuk keli, haruan di situlah jala ditebarkan. Kalau beruntung dapat spesis macam kelah dan tengas. Orang menjala sama sekali mengelak tempat yang penuh dengan sampah, ranting kayu dan segala macam halangan. Jala hanya ditebar ke tempat yang disyaki ada hasil sahaja.

 

Pertama kali ambo mendengar kiasan ni, termenung juga sebelum faham.

 

# Poksu Weil ialah Tg Hj Ismail Sulaiman, adik kepada TG hj Abdul Rahman pengasas Pondok  Sg Durian. Beliau meninggal beberapa tahun lepas

 

 

Kisah 3

Teringat cerita daripada guru kami di PSD berkenaan seorang penceramah agama yang glamer. Rata berceramah ke seluruh pelosok negeri. Kebetulannya ada sebuah masjid kecil yang nak sangat supaya penceramah ini datang berceramah di masjid berkenaan. Penceramah ini pada mulanya menolak kerana jadual terlalu padat. Lalu pihak masjid meminta supaya beliau sendiri yang menetapkan jadual ceramahnya dan beliau bersetuju.

 

Then selepas tarikh dipilih, pihak masjid pun bersiap dengan segala kelengkapan yang ada. Namun secara mengejut penceramah ini membatalkan ceramahnya, pada saat akhir, kerana menerima jemputan daripada masjid yang lebih besar pada tarikh yang sama. Tarikh yang telah dipersetujui sebelum ini.

 

Sekali lagi ambo termenung seketika mendengar kisah ni. Moga Allah menuntun dan memberi hidayah kepada kita semua